Uroczysty pogrzeb Danuty Siedzikówny „Inki” oraz Feliksa Selmanowicza „Zagończyka” jak zwykle stał się okazją do zaklinania rzeczywistości przez „demokratów” wszelkiej maści. (P)rezydent neokolonialnej III RP Andrzej Duda powiedział m.in.:
Jeżeli smucić się, to tylko z tego powodu, że aż 70 lat czekać trzeba było na ten pogrzeb i aż 27 lat po 1989 r. O ile do 1989 r. można powiedzieć, że rządził ustrój tych samych zdrajców, którzy zamordowali Inkę i Zagończyka, to przecież po 1989 r. teoretycznie nie.
Nie wiadomo, czy były działacz Unii Wolności pytał sam siebie i swoich politycznych przyjaciół, którzy wszak rządzili pod różnymi szyldami (AWS, PiS). Ani słowem nie wspomniał także o zaangażowaniu środowisk narodowych, które przez lata przywracały pamięć o Żołnierzach Niezłomnych. Głos zabrała także stypendystka Departamentu Stanu USA, wielka fanka UE i niedoszła członkini Platformy Obywatelskiej – Beata Szydło, która bredziła coś o „wolnej Polsce” niczym jej poprzednicy na fotelu premiera. Po 1989 roku rządzą zdrajcy o podobnej mentalności, jak ci przed tą datą. Różna jest tylko orientacja geograficzna. W jednostkowych przypadkach mamy do czynienia z pewną ciągłością – od PZPR-u do PiSu – vide tacy „patrioci” jak Wojciech Jasiński lub Stanisław Piotrowicz. Amnezja tych hipokrytów nie zna granic.
Hucpą było także pojawienie się na uroczystościach aktywistów Komitetu Obrony Demokracji z Mateuszem Kijowskim na czele, które dziadek walczył z „nacjonalistycznymi bandami”, a koledzy słynną z płaszczenia się przed biurokratami z Brukseli. W dawnych czasach, „patriotyczni” hipokryci oraz „demokratyczni” hucpiarze, skończyliby przed plutonem egzekucyjnym NSZ/NZW za sprzedawanie się obcym stolicom. Dziś mogą wycierać sobie mordy „Inką” i „Zagończykiem”, a półobłąkani wyznawcy „świętego Lecha” i podobne towarzystwo kupują to bez zastrzeżeń.
